“อย่าให้ตัวฉันโหยหาการถูกปลอบโยน แต่ให้เป็นผู้ปลอบโยนผู้อื่น อย่าให้ฉันโหยหาการถูกเข้าใจ แต่ให้เป็นผู้เข้าใจผู้อื่น อย่าให้ฉันโหยหาการถูกรัก แต่ให้เป็นผู้รักผู้อื่น เพราะในการให้นั้นเองที่เราจะได้รับ ในการให้อภัยนั้นเองที่เราจะถูกให้อภัย”
[“Grant that I may not so much seek to be consoled, as to console; to be understood, as to understand; to be loved, as to love; for it is in giving that we receive, it is in pardoning that we are pardoned.”]
คำพูดของ Francis of Assisi นักบวชที่มีบทบาทมากในการพัฒนาระเบียบการปฏิบัติตัวของชายและหญิง มีชีวิตอยู่เมื่อประมาณ 800 ปีที่แล้ว หรือในช่วงปี ค.ศ. 1182-1226
เทศกาลปีใหม่และคริสต์มาสนับเป็นช่วงเวลาของการจับจ่ายใช้สอยเพื่อซื้อของขวัญและจัดงานสังสรรค์รื่นเริงที่กินเวลาตลอดเดือนธันวาคมไปจนถึงมกราคม บรรยากาศของการเฉลิมฉลองนี้โดยทั่วไปอาจถูกโหมกระหน่ำขึ้นตั้งแต่ปลายเดือนพฤศจิกายน และลากยาวไปจนถึงเดือนกุมภาพันธ์เพื่อให้ครอบคลุมความรื่นเริงในวันตรุษจีน วันเด็ก และวันวาเลนไทน์
การให้ของขวัญและการแลกของขวัญเป็นหนึ่งในกิจกรรมที่ถูกประดิษฐ์ขึ้นในช่วงยุคโมเดิร์นนี้ ในช่วงท้ายปีเป็นช่วงเวลาสำคัญที่หลายผลิตภัณฑ์ต่างพากันขนสินค้าออกมาจัดชุดหรือปัดฝุ่นรูปลักษณ์เสียใหม่ให้เข้ากับการสื่อสารเรื่องราวของการให้ แต่อะไรคือหัวใจของ ‘การให้’ กันแน่
การแลกของขวัญและจัดเตรียมการซื้อของขวัญในบางครั้งมาพร้อมกับความหนักใจ แต่สำหรับ ‘การให้ที่แท้จริง’ อาจมีคุณค่าที่สำคัญเพียงการได้ปล่อยวางการยึดครอง ปล่อยวางการเป็นเจ้าของ และส่งผ่านความปรารถนาดีไปสู่ผู้รับอย่างไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน การให้เป็นพื้นฐานของการฝึกตนรูปแบบหนึ่งที่ช่วยยกระดับความอิ่มเอมในใจโดยไม่ยึดติดกับวัตถุ แนวคิดนี้พบอยู่ในหลายศาสนาและความเชื่อ เช่น ‘ทาน’ ในศาสนาพุทธ และ ‘อัล-ฮิบะฮฺ’ ในศาสนาอิสลาม
แม้การให้จะไม่ใช่ทั้งหมดของการเปลี่ยนแปลงสังคม แต่การเปลี่ยนแปลงทางจิตใจให้อ่อนโยนลงในขณะให้ก็อาจเป็นจุดเริ่มต้นของการขยายขอบเขตความปรารถนาดีให้พ้นจากเส้นขอบของตัวตนคนหนึ่งคน จนครอบคลุมการตระหนัก การคิด และการลงมือทำเพื่อคนรอบข้าง ขยายต่อไปสู่การทำงานเพื่อสังคมในวงที่กว้างขึ้นได้
* ภาพของ Francis ใน Imitation of Christ วาดโดย Lodovico Cardi ปี 1699
SolidSprout
ออกแบบเพื่อสร้างสรรค์สังคม